İŞ BULMAK VE BULMAMAK

   Mezuniyet gelip çatmış, kepler atılmıştı. Her ne kadar diplomamı alamasam bile bu dönem artık iş hayatı kapıma dayanmıştı. Bir kurtuluş yolu tam olarak yoktu. Birkaç dersten okulu uzatmak yeterli bir çözüm sayılmamış aile jürisinden onay alınamamıştı. Herkes deli gibi çalışmamı, işe gitmemi, paralar kazanmamı, bu paralarla yat,kat,araba almamı bekliyorlardı. Girdap beni içine çektikçe çekiyor, başımı döndürüyordu. Artık yapacak bir şey yoktu. Eş, dost, akrabalara haber salınmıştı... Bende fazla acı çekmemek için kaderime ufaktan razı olmaya çalışıyorum.

   Madem o kadar çok çalışmam gerekiyordu, tüm aile beni bekliyordu o zaman kendi istediğim bir işte çalışmalıydım. İşte tüm sorun burada başlıyordu. Bir elektrik mühendisi olarak ben ne yapacaktım, nerede çalışacaktım, nasıl bir iş bana daha uygundu... Sonu gelmeyen sorular, sorular, sorular... İş ilanları neemiş diye şöyle bir kariyer.net'e bakmaya başladım. Ohooo neler neler var. Şantiyesine, satışına, pazarlamasına, üretimine, kontrolüne bir ton iş. Aranan kriterlerde de maşallah yok yok. Seyahat engeli olmasın, askerliği olmasın, araba kullansın, her saatte çalışabilsin, tecrübesi olsun, en az 2 dili olsun, makale okuyabilsin, uyumlu olsun, enerjik olsun, takım çalışması da yapsın tek başına da iyi çalışsın, kriz yönetimi yapabilsin, kendine güvensin bla bla bla... Bir kendimi düşündüm, bir kriterleri düşündüm. Mikemmelden bir tık gerisi olan bu kriterler bende var mı diye tekrar düşündüm. Sonra eksik olan şeyler olsa da başvurular yaptım. Çünkü neden yapmayayım. Tazesinden bir mühendis olarak bir tutam deli cesareti ile önüme gelene başvurdum, başvurdum, başvurdum.

   Aradan zaman geçti ama hiç geri dönüş olmadı, kimse beğenmedi, özgeçmişimi bile okumadılar. Özgeçmişim iyi olmasa bile, okunmadan çoğu işe kabul edilmedim. Sanırım tipten kaybettim diye düşünmeye başladım. Bu tatlılığı şirketlerine katmaya cesaretleri yok diye kendime teselli verdim.

   Teselli vermeyip ne yapacaktım ki durum vahimdi. Özgeçmişim bir tık görüntüleme bile almamıştı, içime içime akıttım tüm gözyaşlarımı. Sonra düşündüm zaten bende çalışmaya istekli değildim, aslında bu bana bir armağandı, kabul etseler napcaktım sanki kollarımı açıp holley diye havalara mı zıplayacaktım? Port... Öyle olmayacaktı tabi ben nasıl çalışcağım diye düşünecektim, nerede benim hayallerim diyecektim. Sahiden nerede unutmuştum hayallerimi?

   Benim tüm bu geçen döngüden anladığım eğer iş bulmak istiyorsanız gönülden bulursunuz arkadaş ama eğer istemiyorsanız bulmazsınız. Evet kader ve şans faktörleri ile gerçekleşse bile bazı durumlar, isteğimizle bazen değişebiliyor da sanki durumlar.

   Yeni mezun, mezun adayı, üniversiteli, liseli, iş arayan herkesin gönlüne göre hayırlı işler bulmasını diliyorum. Esen kalın.