Öncelikle sözlerime "geçmişi bu kadar özleyecek ne varıdı" diyerek başlamak istiyorum. Eski okul ziyareti yazısını okuyunca gözlerimde bir dolma, suratımda anlamsız bir tebessüm oluşunca bu soru aklıma geldi aslında. Dedim dur ben de yazıp bu kadar özleyecek ne vardi bir anlatayım. Biz arkadaşlığımızı bulunmaz hint kumaşı gibi gördüğümüzden mütevellit her gün birlikte olduğumuz, uyumadığımız zamanlarda sadece 3-4 saat birlikte olamadığım günleri mumla arıyoruz tabii ki. Derslerde kahkaha atarak rezil olduğumuzu, Edaya katılıyorum hocam diyerek konuşmaktan konudan uzak kalıp hocaları çıldırttığımızı, "hocanin ayakkabıları da pek çirkinmiş" derken hocanın "siz kendinize bakin" cevabıyla dumur olduğumuzu falan saymazsak sıradan günlerdi aslında. Ve yemek yapma sorunsalımız vardi, sanırım en çok bunu özledim. Sanırım eskiyi bu kadar çok değil, bu kadardan bin kat daha çok özleyecek bir sürü şey bulabilirim. Ve yine sanırım bu blog sayesinde de saçma sapan anlarımıza yenilerini eklemek daha kolay olur. :)
İnşallah devamlı olur efendim, imza: bir Ranu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder